Straszny Dwór

Straszny Dwór należy do najczęściej wystawianych w Polsce oper. Cechuje się harmonią, wspaniałą konstrukcją grup scenicznych, subtelną a równocześnie bogatą instrumentalizacją, nowatorską melodycznością. Kompozytor pokazał kunszt budowy dzieła dramatycznego integrując tradycyjne polskie pieśni i tańce (mazurek, polonez, krakowiak). Akcja opery dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają na zawsze pozostać "w bezżennym stanie". Ale inne są zamiary ich ciotki, Pani Cześnikowej. Bracia postanawiają odwiedzić starego przyjaciela ojca - Miecznika, nie spodziewając się, że w jego dworze poznają dwie urodziwe panny Hannę i Jadwigę - córki Miecznika. Zaczynają się wahać. Tymczasem Cześnikowa, która chce ich wydać za inne niewiasty, wyrabia im złą markę u właściciela dworu, twierdząc że panicze to tchórze. Damazy, panny i Skołuba postanawiają przekonać się, czy szlachcice są faktycznie podszyci strachem. Skołuba opowiada Maciejowi historię Strasznego Dworu. Panicze nic sobie z tego nie robią, ale chcąc dotrzymać postanowienia (verbum nobile) decydują się wyjechać. Jednak podstęp arystokraty Damazego, także pretendenta do ożenku wychodzi na jaw, podobnie jak wzajemne zauroczenie młodych . Ku ogólnej radości i "pokrzepieniu serc" rzecz kończy nieoczekiwanie zabawnym wyjaśnieniem dlaczego "ten dwór strasznym się zowie".