Krapp i dwie inne jednoaktówki

Znakomity Krapp Andrzeja Seweryna, "Krapp i dwie inne jednoaktówki" Samuela Becketta, Teatr Polski w Warszawie, reż. Antoniego Libery
 
Spektakl przedstawia historię starzejącego się człowieka, który osiągając 69 lat próbuje rozliczyć się sam ze sobą. W każde swoje urodziny bohater nagrywał "mówiony pamiętnik", podsumowując w tej sposób miniony rok. Przez pryzmat owego pamiętnika poznajemy jego życie i osobowość. Kiedy bohater był naprawdę sobą? W młodości, gdy pił i swawolił? W wieku dojrzałym, gdy narzucił sobie dyscyplinę i porzucił świat dla kontemplacji? Czy na starość, gdy nie identyfikuje się ani z jednym, ani z drugim? Czy w ogóle istnieje coś takiego jak ciągłość ludzkiego "ja"? Oto pytania, jakie stawia nam Krapp - jedna z najbardziej znanych postaci teatru Becketta. Jest to też jedna z najbardziej wymagających ról w jego dorobku - rola, po którą sięgają najwięksi, aby uświetnić swą karierę aktorską. Pod koniec ubiegłego wieku Krappa zagrał Tadeusz Łomnicki, w 2004 Zbigniew Zapasiewicz. Tym tropem podąża też Andrzej Seweryn. Premiera spektaklu z jego udziałem, na którą składają się Ostatnia taśma, Fragment dramatyczny II oraz Impromptu "Ohio", zbiegła się w czasie z jego jubileuszem 70-tych urodzin. Andrzejowi Sewerynowi partneruje Antoni Ostrouch.

Dla Andrzeja Seweryna teatr nie ma tajemnic. Zgłębił je do końca. Pięknie operuje głosem. Słowo ma dla niego ogromne znaczenie. Jest bezbłędny technicznie. Ma na swoim koncie olbrzymi dorobek. Wielkie role w Polsce i zagranicą. Był aktorem i reżyserem Comedie Francaise. Latami pracował z najwybitniejszymi światowymi reżyserami. Sam też jest wytrawnym reżyserem. Trudną postać Krappa kreśli precyzyjnie delikatną kreską. Mimiką, gestem, wyrazem twarzy i wzrokiem buduje bezbłędnie postać życiowego rozbitka. Człowieka zgorzkniałego. Przegranego w miłości. Człowieka, który roztrząsaja swoją życiową klęskę, przesłuchując taśmy sprzed lat. Wielkie brawa dla niego. To znakomita rola Andrzeja Seweryna (...)