A Dance Tribute to Ping-Pong

Ping-pong to nie tylko sport. To filozofia. Zespół Jo Str?mgren Kompani znalazł intelektualną recepturę tej dyscypliny sportu, a przygotowana na jej podstawie mikstura okazuje się mieszanką piorunującą. Cóż może bowiem powstać z połączenia skrajności? "A Dance Tribute to Ping-Pong" to niezależna kontynuacja osobliwej symbiozy sportu i tańca opracowanej przez JSK w 1997 roku w spektaklu "A Dance Tribute to the Art of Football". Ten oryginalny pomysł, pierwszy w swoim rodzaju, był niczym przedziwny ptak na tle międzynarodowej społeczności tanecznej. Mając na koncie niemal 500 spektakli w 23 krajach, a w zanadrzu kolejne, zdobywszy wiele nagród i ciesząc się niesłabnącym zainteresowaniem mediów, norweska grupa wciąż wywoływała skrajne emocje: czy to już populistyczna rozrywka czy wciąż supernowoczesny taniec? Scenariusz spektaklu "A Dance Tribute to Ping Pong" przeleżał w szufladzie niemal dekadę w oczekiwaniu na właściwy moment, w którym zespół będzie mógł rozwinąć ukryty w nim potencjał. Nowa produkcja ukazuje ciekawe podejście do popkulturowych odniesień. Gra konwencjami, odwrócenie biegunów znaczeń, operowanie groteską i wyolbrzymieniem to zestaw chwytów, do którego po raz kolejny z powodzeniem sięga Jo Str?mgren. Szczególne miejsce w spektaklu zajmują marionetki wraz z lektorem mówiącym łamaną angielszczyzną. Struktura tego dzieła scenicznego przypomina dzieło filmowe; scenopis obrazkowy prezentowanej historii wykazuje celowe podobieństwo do przeciętnego scenariusza amerykańskiego filmu klasy B - grupa nastolatków uczy się w rekordowym tempie wschodniej filozofii i przenosi ping-ponga na poziom transcendencji. "A Dance Tribute to Ping-Pong" to opowieść o kondycji człowieka współczesnego, usytuowanego między miałką przeciętnością a pragnieniem rzeczy wyższych, który zdolny jest zarówno do bluźnierstwa z braku szacunku, jak i czarującej naiwności. Być może w tym ironicznym portrecie widzowie odnajdą cząstkę samych siebie. Choreografia, kostiumy, rekwizyty, tekst: Jo Str?mgren