Nie smućcie się. Ja zawsze będę z Wami

Wieś Gietrzwałd na Warmii, między 27 czerwca a 16 września 1877 roku. W tym czasie mają tu miejsce objawienia maryjne, jedne z dwunastu zaakceptowanych przez Watykan. Wizjonerkami są dwunastoletnia Barbara Samulowska i rok starsza Justyna Szafryńska. Na prośbę ukazującej się postaci (która zwraca się do nich w gwarze warmińskiej) obie wstępują do zakonu Szarytek. Barbara została w zakonie aż do śmierci, Justyna w wieku trzydziestu trzech lat potajemnie go opuściła, aby rozpocząć nowe życie. Niebawem rozpocznie się proces beatyfikacji Barbary, tymczasem życiorys Justyny pozostaje pełen niedopowiedzeń. I dlatego zdaje się szczególnym wyzwaniem dla ludzi sceny. Jeden z najciekawszych duetów twórczych w polskim teatrze - dramaturżka Jolanta Janiczak i reżyser Wiktor Rubin - zainspirowany tymi wydarzeniami, tworzy sceniczną fantazję dialogującą, która skupia się przede wszystkim na wątku wyobrażonych przez twórców losów Justyny Szafryńskiej.