Limboski

Utwór nosi tytuł "Odmrożeni". Towarzyszący nagraniu klip powstał z pomocą fanów, którzy nadsyłali artystom swe filmiki. Z efektem można zapoznać się poniżej. Na tym jednak nie koniec dobrych wiadomości. Muzycy zapowiadają koncerty. - Miło jest nam ogłosić, że dzięki współpracy z Radio Nowy Świat, które zaczyna nadawać już 10 lipca, ruszamy w letnią trasę koncertową Limboski & Sosnowski, w konwencji "double bill" - czytamy. - Bluesowe rytmy, zaskakujące zwroty akcji i czarny humor będą ich stałymi towarzyszami w letniej eskapadzie po koncertowej ziemi jałowej. Spotkają się z publicznością gniewną i głodną głodną muzyki i niczym dawni Trubadurzy przyniosą jej długo oczekiwane ukojenie. Ostatni album Limboskiego - "Poliamoria" został nominowany do nagrody Fryderyk 2019 w kategorii album roku rock. Kolejna płyta "Ucieczka Saula" miał premierę jesienią 2019 roku. Po nominowanej do Fryderyka płycie "The Hand Lugagge Studio", dzięki której dał się poznać jako charyzmatyczny one man band, Sosnowski powrócił w towarzystwie zespołu z 12 piosenkami po polsku. Longplay "Tylko się nie denerwuj" miał premierę pod koniec lutego 2020 roku.

- "Czarne bramy" mają dylanowski sznyt - pewnego rodzaju narracji i opisywania rzeczywistości, która musi się wiązać z rzeczywistością polityczną - mówi Limboski. - A może to jest tak - tyle się dzieje, że szukamy pomocy i komentarza artysty, nawet jeśli jest on ledwo zarysowany. Po namyślę muszę przyznać, że w tej piosence jest rzeczywiście jakiś niepokój związany z polityką, poczuciem zagrożenia. Podobny nastrój panuje w klipie do "Czarnych bram". - Dużo jeżdżę samochodem - dodaje Limboski o pomyśle na scenariusz. - Czasami odpływam za kółkiem - nie zasypiam, ale podczas takiej parogodzinnej medytacji nocą umysł się zapada, mieli wszystko jeszcze raz, a rzeczywistość miesza się z iluzją. Z efektem można zapoznać się poniżej. Album "Poliamoria" ukaże się 20 kwietnia. Tym razem pielęgnowana od wielu lat słabość do amerykańskiej muzyki źródeł (bluesa, folku i korzennego rock and rolla) to dla Limboskiego zaledwie punkt wyjścia. Celem było napisanie piosenek nośnych, przystępnych, mądrych i urzekających stylistycznym bogactwem. W programie płyty znalazły się ostre, dynamiczne riffy gitarowe, ale też egzystencjalne w wymowie ballady podszyte duchem gospel czy country. Całość po raz kolejny w przypadku Limboskiego spaja produkcyjna ręka Marcina Borsa, dzięki któremu nagrania oddychają i mienią się barwami. Tracklista: 1. Pogrzeb mnie 2. W naszym małym dziwnym mieście 3. Czarne bramy 4. W moją stronę 5. Sunie 6. Melancholia 7. Serce gołębie 8. Nie idź tam 9. Księżyc płonie 10. Z fantazja 11. Tu na dole Limboski naprawdę nazywa się Michał Augustyniak i twierdzi, że jest obieżyświatem. Przesiadywał w Egipcie, w Berlinie, w Lizbonie oraz w Indiach, gdzie podjął naukę gry na niezwykle trudnym do opanowania instrumencie, jakim jest starodawny sitar. A jednak zawsze wracał do Krakowa, co jakoś pasuje do jego niepokornej duszy barda. Limboski najlepiej odnajduje się właśnie w konwencji śpiewaka z gitarą - wyrasta z amerykańskich źródeł piosenki rockowej. Jako miłośnik analogowego sposobu nagrywania doskonale zgłębił korzenie bluesa i folku, a obecnie rozwija te inspiracje w poszukiwaniu własnego stylu.