Pogłosy

Bohaterem Pogłosów jest człowiek przeżywający śmierć bliskiej osoby. W efekcie traumatycznego doświadczenia świat jawi mu się jako miejsce ciągle ponawiającego się doznania utraty, braku, odchodzenia, zanikania… Umiera żona, sąsiedzi zostają wygnani, krucha więź z ojcem zamiera, pragnienie posiadania dzieci nie spełnia się. Bohater stara się uporać z faktem śmierci ukochanej, ukoić cierpienie, przezwyciężyć poczucie utraty ale także chce poznać prawdę o sobie w tym doświadczeniu. Tego ostatniego pragnienia równie mocno pożąda jak i boi się.

Jednak autor Pogłosów nie poprzestaje na próbie stworzenia realistycznego wizerunku cierpiącego człowieka. Buduje opowieść o mechanizmach zachodzących w ludzkiej świadomości postawionej w sytuacji granicznej. Tworzy, tylko z pozoru paradoksalny, wielogłosowy monolog różnych jej aspektów - sprzecznych ze sobą bądź wręcz wykluczających się nawzajem. Bowiem w wielowarstwowej strukturze psychiki człowieka wszystkie treści są równie ważne, wszystkie na równi tworzą sens i formę przeżywanego stanu: myśli, uczucia, pragnienia, fantazje, wspomnienia… I dlatego ocalająca prawda może przyjąć zupełnie nieoczekiwany kształt. Pogłosy to debiut dramaturgiczny prozaika Wita Szostaka - 3. nagroda w III Konkursie Dramaturgicznym Strefy Kontaktu oraz nagroda w postaci realizacji scenicznej.

Realizatorzy:
Inscenizacja: Marek Fiedor / Tomasz Hynek
Video: Marcin Dominiak
Światło: Jan Sławkowski
Asystent scenografa: Daniel Jaskuła
Asystentka reżysera: Paulina Wosik
Inspicjentka: Katarzyna Krajewit

Obsada:
Przemysław Kozłowski, Marcin Łuczak (gościnnie), Ewa Niemotko, Mariusz Bąkowski, Paulina Wosik, Anna Błaut, Krzysztof Boczkowski, Zina Kerste, Maciej Tomaszewski