Wiadomości ze świata muzyki i filmu

Mark Hollis był twórcą, wokalistą i kompozytorem Talk Talk, jednej z najważniejszych kapel lat 80. Grupę powołała w 1981 roku z perkusistą Lee Harrisem, basistą Paulem Webbem i klawiszowcem Simonem Brennerem. Kapela była jednym z prekursorów post rocka, choć fani najbardziej zapamiętali synthpopowe przeboje "Talk Talk", "It’s My Life", "Such a Shame". Grupa nagrała 5 albumów z których największą popularnością cieszył się "The Colour of Spring" z 1986 roku. RIP Mark Hollis. Cousin-in-law. Wonderful husband and father. Fascinating and principled man. Retired from the music business 20 years ago but an indefinable musical icon. Talk Talk - It's My Life (Live at Montreux 1986) https://t.co/eGRfLWHt6r— Anthony Costello (@globalhlthtwit) 25 lutego 2019 Sad to hear that Mark Hollis has passedhttps://t.co/348JSojg2U— Elijah Wood (@elijahwood) 25 lutego 2019

Bohaterem powieści "Native Son" jest biedny czarnoskóry chłopak z Chicago, Bigger Thomas, który otrzymuje zatrudnienie jako szofer w bogatej białej rodzinie Daltonów. Gdy Bigger Thomas przypadkowo zabija córkę państwa Daltonów, próbuje zatuszować wypadek, co w efekcie prowadzi go do kolejnych zbrodni. Oryginalna powieść z 1940 odbierana była jako krytyka ówczesnego społeczeństwa, gdzie czarnoskóry biedny chłopak nie ma żadnych szans na zmianę swojej sytuacji. W 1951 roku powstał film w którym główna role zagrał sam autor powieści Richard Wright. Wkrótce twórca musiał wyjechać do Francji, gdyż z powodu członkostwa w Partii Komunistycznej trafił na czarną listę w Hollywood. W roli głównej zobaczymy Ashtona Sandersa. Sanaa Lathan zagra jego matkę, Trudy Thomas, która samotnie wychowuje trójkę dzieci. W filmie zagrają tajże Nick Robinson, Margaret Qualley, KiKi Layne oraz Bill Camp. Lamar Johnson i Jerod Haynes wcielą się w przyjaciół głównego bohatera. Nową wersję scenariusza napisała laureatka nagrody Pulitzera Suzan-Lori Parks. Reżyseruje Rashid Johnson, artysta konceptualny, dla którego będzie to debiut filmowy. Akcja rozgrywa się współcześnie.

Pod pseudonimem Kapitan Marvel (Captain Marvel) skrywa się Carol Danvers (w tej roli Brie Larson). Kobieta pojawiła się w komiksach w 1968 roku jako nieposiadająca supermocy oficer United States Air Force. Jej DNA zostało zmieszane z DNA Kapitana Marvela w wyniku wybuchu, co zaowocowało nabyciem nadludzkich umiejętności. W 2012 roku została oficjalnie nazwana Kapitan Marvel, by uhonorować superbohatera, który przekazał jej moce. Akcja filmu rozgrywa się w latach 90., przed wydarzeniami ze wszystkich dotychczasowych obrazów Marvela. Wrogami Kapitan Marvel będą Skrullowie, rasa pozaziemskich zmiennokształtnych kosmitów. Gemma Chan wcieli się w postać o imieniu Minn-Erva. Kobieta ma zdolności zbliżone do Kapitan Marvel. Poza nadludzką siłą dysponuje ogromną wiedzą biogenetyczną. W obsadzie znaleźli się również Samuel L. Jackson, Ben Mendelsohn, Jude Law, Lashana Lynch, Algenis Perez Soto, Rune Temte i McKenna Grace. Djimon Hounsou i Lee Pace powtórzą swoje role ze "Strażników galaktyki" a Clark Gregg znowu będzie agentem Philem Coulsonem. Annette Bening zagra Marie Danvers, matkę głównej bohaterki. Reżyserią filmu o Kapitan Marvel zajmują się Anna Boden i Ryan Fleck. Muzykę pisze Pinar Toprak. Premiera wyznaczona została na 8 marca 2019 roku.

Suede, jedna z najważniejszych gitarowych formacji lat 90. przyjedzie na festiwal po znakomitej płycie "The Blue Hour", Masecki Jazz Trio zagra m.in. muzykę z "Zimnej wojny", a Dezerter, legenda polskiego punka, swój kultowy debiut. Będzie też metal, soul, rap i synthpop. Metrykalnie Suede to zespół britpopowy i często do tego nurtu zaliczany, ale ambicje i możliwości grupy znacznie wyrastały ponad średnie możliwości tamtego pospolitego ruszenia. Już bardziej na miejscu były porównania do twórczości Davida Bowiego. Suede są niemal tak samo wszechstronni i mają jednego z najbardziej charyzmatycznych frontmanów naszych czasów - Bretta Andersona. Jeżeli takie utwory jak "Beautiful Ones", "Trash" czy "So Young" nie były waszym soundtrackiem do lat 90. to znaczy, że… prawdopodobnie byliście jeszcze wtedy zbyt młodzi. Ale Suede nie pojawiają się na OFFie w ramach sentymentalnego powrotu do przeszłości. Pełny kreślonych z rozmachem, wspaniałych piosenek "The Blue Hour", album nagrany z producentem Alanem Moulderem (m.in. My Bloody Valentine, U2, Ride) to przecież jedna z najlepszych rockowych płyt ubiegłego roku. Być może najlepsza. "Nie ma zagrożenia, każdy jest bezpieczny / Spełniają się marzenia, żołnierze są zbyteczni / Nie ma nienawiści, nie ma też miłości / Zło już nie istnieje, bo nie ma już ludzkości" - głupio przyznać, ale teksty ze spóźnionego debiutu Dezertera (materiał ukazał się nakładem amerykańskiej firmy Maximum Rock’n’Roll w czerwcu 1987 roku, po dwuletniej obsuwie) są dziś tak samo aktualne, jak w połowie lat 80. Zmieniają się ustroje, upadają imperia, powstają nowe, a mechanizmy wciąż te same. Ludzie niestety też. Dlatego "Underground Out of Poland" zagranego w całości na OFF-ie dobrze będzie się wam słuchało. Dlatego "Underground Out of Poland" zagranego w całości na OFFie źle będzie się wam słuchało. Marcin Masecki wielokrotnie gościł już na OFF Festivalu – z Paristetris, Profesjonalizmem, Warszawską Orkiestrą Rozrywkową, u boku Jacka Sienkiewicza… - więc nie musimy was kusić przymiotnikami w rodzaju "fenomenalny" czy "wszechstronny", bo wszyscy to wiedzą. Nie ma drugiego takiego pianisty, nie tylko w Polsce. Tym razem pojawi się w roli lidera jazzowego trio, w skład którego wchodzą również kontrabasista Piotr Domagalski i perkusista Jerzy Rogiewicz. To o tyle ciekawe, że przed jazzem Masecki długo umykał w awangardę – ale już jest gotów stawić czoła tej wielkiej tradycji. W programie koncertu m.in. utwory z "Zimnej wojny" Pawła Pawlikowskiego, filmu, który – mamy nadzieję – lada moment dostanie Oscara, albo i kilka. Ich pierwszy hit nosił tytuł "Everybody Wants To Be Famous" – achievement unlocked, to wyzwanie Superorganism mają już za sobą. To indiepopowa sensacja, która w ubiegłym sezonie podbiła największe festiwalowe sceny i zadebiutowała albumem z nalepką Domino. Ośmioosobowa, wesoła gromadka to jeden z najbardziej międzynarodowych (w składzie muzycy z Wielkiej Brytanii, Japonii, Australii i Nowej Zelandii) i wielobarwnych projektów na dzisiejszej scenie. Muzyka zespołu jest równie eklektyczna i oryginalna. Jeśli (odpukać!) tego dnia na OFFie będzie padało, idźcie na Superorganism – na ich koncertach zawsze świeci słońce. "No One Deserves Happiness" – tytuł wstrząsającego i pięknego zarazem albumu The Body z 2016 roku doskonale oddaje atmosferę ich muzyki. Nie ma w niej światła, radości, oddechu, to królestwo rozpaczy. Od tamtej pory dyskografia grupy powiększyła się o kilka dobrych pozycji, zarówno stworzonych całkowicie samodzielnie, jak i w ramach kooperacji z innymi zespołami (mają już na koncie takie płyty m.in. z Full Of Hell, Uniform, Thou i Krieg). Bo jedno o The Body trzeba wiedzieć na pewno – nie ma takiej ekstremy, w którą Chip King i Lee Buford nie odważyliby się zabrnąć, i nie ma takiego eksperymentu, na który by się nie odważyli. Funkcjonują na obrzeżach sceny metalowej, ale trudno powiedzieć, co to właściwie za muzyka. Poza tym, że przerażająco dobra. Niemal religijne uniesienie, medytacyjne, leniwe tempo, psychodeliczne odloty – ale to wszystko podszyte metalową siłą i doomową posępnością. Kalifornijskie trio OM trudno umiejscowić w kontekście konkretnego gatunku czy sceny, choć wiele o możliwościach tej supergrupy mówi jej skład. Na czele śpiewający basista Al Cisneros, również lider stoner/doomowej legendy Sleep, na bębnach Emil Amos (z kultowej formacji Holy Sons), klawisze obsługuje Tyler Trotter (Phantom Family Halo, Watter). Spodziewajcie się hipnotyzującego rytuału. Świat usłyszał o IC3PEAK w ubiegłym roku, kiedy FSB i inne państwowe służby wzięły na celownik trasę duetu. Koncerty odwoływano, w ostatniej chwili przenoszono w inne, często dzikie miejsca, zastraszano właścicieli klubów, zatrzymywano muzyków. Ale Nastya i Nick robili swoje, w otoczeniu równie nieustraszonej, coraz liczniejszej publiczności. Warto jednak na IC3PEAK zwrócić uwagę nie dlatego, że są w Rosji muzycznymi dysydentami, ale ze względu na ich twórczość – łączącą mroczne, witchhouse’owe brzmienia z energią undergroundowego hip-hopu i melancholijną melodyką Wschodu. Swoją twórczość nazywają audiowizualnym terrorem nie bez powodu – tego się nie tylko słucha (nowa płyta "Сказка" – znakomita), ale i ogląda. To właśnie świetne, kontrowersyjne teledyski ściągnęły im na kark władze. Całą prawdę mówi komentarz pod jednym z jego klipów na YouTube: "Nikt inny nie ma tekstów, które tak potrafią uchwycić lęki niższej klasy w Wielkiej Brytanii. Typ jest mesjaszem, który nie rzuca się w oczy". Nic dziwnego, że kiedy slowthai pojawił się na scenie, porównywano go do Sleaford Mods i The Streets, do początków grime’u. Ale ci pierwsi to starzy goście, mają swoje problemy, a po The Streets słuch zaginał, a grime dziś się pięknie monetyzuje. Dlatego właśnie Tyron Frampton aka slowthai jest rapowym głosem brytyjskiej ulicy numer jeden. I nie niesie dobrych wieści... Czy Marvin Gaye albo na przykład Gil Scott Heron mają dziś godnych następców? Ciężka sprawa, poprzeczka wysoko. Ale warto zwrócić uwagę na śpiewającego sercem Duranda Jonesa, który zaczynał od gospel w Luizjanie, by na uniwersytecie w Indianie zebrać superczujnie grający zespół Indications. Dzięki debiutanckiej płycie zostali okrzyknięci największą nadzieją amerykańskiego soulu, nowy album – szykowany na marzec "American Love Call" – tylko potwierdzi ich pozycję. "Move and groove" – takie jest życiowe motto Jonesa i wszystko wskazuje na to, że jest na dobrej drodze. "Fantezi Müzik", debiutancki album Jakuzi z 2016 roku (a właściwie reedycja z nalepką labelu City Slang, o rok młodsza) pokazał światu, że w tureckim undergroundzie jest życie. Styl grupy płynnie łączy chwytliwe, pełne rozmachu refreny z postpunkową nerwowością, ale ma to wszystko indywidualny, charakterystyczny dla Jakuzi posmak. "Hata Payı", szykowana na kwiecień nowa płyta, ma pociągnąć ten temat głębiej w mrok. Nie możemy się doczekać. Widzieliście ją już i słyszeliście na OFFie. Emerald Rose Lewis wspomaga M.I.A. na koncertach jako DJ-ka i hype woman. Jej miksy znane są doskonale słuchaczom Rinse FM, a więc wszystkim, którzy chcą być na bieżąco z tym, co w klubach Londynu piszczy. Jej specjalność to 2-step, UK funk, house i garage. Podczas tegorocznej edycji OFF Festivalu wystąpią również wcześniej ogłoszeni: Neneh Cherry, Electric Wizard, Aldous Harding, Perfect Son, Loyle Carner, Lotic: Endless Power, Phum Viphurit, Black Midi, Daughters, The Gaslamp Killer, The Comet Is Coming, SAMA', Boogarins, Lebanon Hanover oraz Bamba Pana & Makaveli. OFF Festival Katowice 2019 odbędzie się w dniach 2-4 sierpnia, tradycyjnie w Dolinie Trzech Stawów. Trzydniowe karnety w cenie 330 zł możecie już kupić w OFF Sklepie. Cena ta obowiązuje do 7 kwietnia lub do wyczerpania biletów z drugiej puli! W sprzedaży są już również bilety na pole namiotowe, w cenie 80 zł.

Ten powstały w Wellington w 1999 roku siedmioosobowy zespół nigdy nie trzymał się ściśle partytury - podstawą jego istnienia jest twórcza improwizacja. Ich muzyka czerpie inspiracje z całego leksykonu czarnej muzyki. Wypełnione soulem wokalizy i jazzowe harmonie zderzają się z pogłosami i przeplatają z sekcją rytmiczną, która wypełnia rootsowe i reggaeowo-bluesowe przestrzenie. - Jedną z dobrych stron pochodzenia z daleka od centrum wydarzeń i bycia pozbawionym obciążenia długą historią muzyki jest to, że nie czujemy się wsytułowani w jednym określonym stylu czy podejściu do tworzenia muzyki – mówi założyciel grupy DJ Fitchie, producent i mistrz MPC. Seria legendarnych już festiwalowych koncertów dała podwaliny pod debiutancki album "Based On A True Story". Wydana w 2005 roku płyta spotkała się z niebywałą falą pozytywnej krytyki i poparcia publiczności. Osiągnęli tak wielką popularność w rodzimej Nowej Zelandii, że debiutancki krążek do dziś jest najlepiej sprzedająca się niezależnie wydana płyta (9-krotna platyna). W latach 2005-2006 Fat Freddy’s Drop zdobyli też siedem nagród nowozelandzkiego przemysłu muzycznego. Uwielbiani w Wielkiej Brytanii przez tak wpływowych DJ’ów jak Gilles Peterson czy Charlie Gillett trafili na Glastonbury, WOMAD czy Sonar, zagrali wiele wyprzedanych tras oraz nawiązali współpracę z Sonar Kollektiv. Na swojej drugiej studyjnej płycie "Dr Boondigga & The Big BW" (2009) ich piosenki przeszły naturalną transformację ze sceny do studia a sam zespół muzycznie poszedł do przodu, jeszcze głębiej poszukując nowych inspiracji. "Dr Boondigga & The Big BW" była najlepiej sprzedającą się krajową płytą w 2009 roku. Platynę zdobyta w 4 dni i ponownie siedem nagród nowozelandzkiej Akademii. Ostatnim wydawnictwem FFD jest koncertowy album "Live at Roundhouse" (2010) znakomicie oddający klimat niesamowitego występu w londyńskiej zajezdni kolejowej w 2008 roku. Od samego początku istnienia żaden ich koncert nie wyglądał tak samo. Nie stanowi zaskoczenia fakt, że to granie na żywo jest tym co napędza zespół. Sprzedaż biletów od 1 marca.

Radosną nowiną para podzieliła się podczas gali oscarowej. Krysten Ritter miała na sobie bordową, koronkową suknie spod której wyraźnie było widać ciążowy brzuch. Adam Granduciel i Krysten Ritter spotykają się od 2015 roku. Krysten Ritter znana jest z roli głównej w serialu "Jessica Jones". "A Deeper Understanding" to czwarty, nagrodzony Grammy, longplay War on Drugs wydany w 2017 roku. Wyświetl ten post na Instagramie. Surprise!!! #oscars Post udostępniony przez Krysten Ritter (@therealkrystenritter) Lut 24, 2019 o 7:37 PST

Taron Egerton i Elton John pojawili się wspólnie na imprezie dobroczynnej by wykonać piosenkę "Tiny Dancer". Mini koncert był oczywiście reklamą zbliżającej się premiery filmu "Rocketman", w którym Taron Egerton zagrał Eltona Johna. Znany z "Gry o tron" Richard Madden wciela się w wieloletniego menadżera wokalisty, Johna Reida. Jamie Bell gra Berniego Taupina, autora piosenek i współpracownika Eltona Johna. Samego artystę gra Taron Egerton. Bryce Dallas Howard zagra mamę wokalisty. W filmie grają także Eddie Register, Solomon Mousley, Jamie Bacon oraz Alison Ball. "Rocketman" opowiada o czasach, gdy Elton John szkolił się w Royal Academy of Music, gdzie zaczął współpracę z Berniem Taupinem, który napisał słowa do takich hitów wokalisty jak "Rocket Man" oraz "Tiny Dancer". - Robimy film o czasach w których kształtował się talent Eltona Johna - mówi Taron Egerton. - Wszyscy myślą, że to będzie film biograficzny. Tym czasem to jest raczej musical z elementami fantasy. Lee Hall napisał scenariusz. Matthew Vaughn produkuje wspólnie z Eltonem Johnem i Davidem Furnishem. Pierwotnie do roli Eltona Johna wybrany został Tom Hardy, ale ze względu na warunki wokalne ostatecznie rolę dostał Taron Egerton. Aktor miał już okazję pokazać, że potrafi śpiewać piosenki Eltona Johna, gdy w animacji "Sing" wykonał "I'm Still Standing". Elton John zapowiedział pożegnalną trasę, w ramach której 4 maja 2019 roku wystąpi w Tauron Arenie Kraków. Elton John jest jednym z najlepiej sprzedających się artystów w historii muzyki. Na koncie ma 38 złotych oraz 31 platynowych oraz multiplatynowych płyt. Łącznie jego albumy rozeszły się w 250 milionach egzemplarzy. To do niego należy rekord najlepiej sprzedającego się singla wszech czasów, wypuszczonego w 1997 roku w nowej wersji "Candle in the Wind", który osiągnął wynik 33 milionów egzemplarzy. Elton John jest także autorem muzyki do największych sprzedażowych hitów musicalowych zarówno scenicznych, jak i filmowych, takich jak np. "Billy Elliot", "Król Lew" czy "Aida".

W teledysku do utworu "Amo soltanto Te", który wspólnie wykonują Andrea Bocelli i Ed Sheeran, dziecięcy aktorzy wcielają się w młodsze wersje artystów. Utwór "Amo soltanto Te" skomponował Ed Sheeran wraz ze swoim bratem Matthew, a autorem słów jest Tiziano Ferro. Piosenka pochodzi z albumu "Si" Andrei Bocellego, który znalazł się na listach bestsellerów na całym świecie. Teledysk został nakręcony w malowniczej Villa Arvedi w Weronie we Włoszech i prezentuje mini-Andreę i mini-Eda na ślubie ich bliskich przyjaciół. Utwór dostępny jest również w oryginalnej anglojęzycznej wersji zatytułowanej "This Is The Only Time" ze słowami Eda Sheerana. Poprzedni duet Andrei i Eda – "Perfect Symphony" z 2017 roku – uzyskał ponad 180 milionów wyświetleń. Andrea Bocelli to pierwszy od 20 lat artysta klasyczny, którego album zdobył pierwsze miejsce na Official UK Album Charts oraz pierwsze miejsce US Billboard 200 – po raz pierwszy w karierze artysty. Oprócz nagrania z Edem Sheeranem, na płycie znalazły się także duety z takimi artystami jak Dua Lipa, Josh Groban i Aida Garifullina. Punktem centralnym albumu jest "Fall On Me" – duet Andrei z synem Matteo Bocellim. Teledysk do tego utworu obejrzało ponad 36 milionów razy.

Bexey wróci do Warszawy z nową EP-ką "Spooky Electrick". Twórca piosenek takich, jak "Villain Tears", "Cutthroat Smile", "Nightslayer" czy "Stay Alive", który we wrześniu 2017 w Warszawie supportował swojego przyjaciela Lil Peepa, wystąpi 10 kwietnia w Hydrozagadce. Przed Bexeyem wystąpią Brennan Savage. Bilety w cenie 59 zł będą dostępne od środy 27.2. przez fource.pl, GoOut.pl, ---, ---, ---, Going.pl i we wszystkich Empikach.

Zespół niezmiennie od 2003 roku pokazuje, jak grać hard rocka w dzisiejszych czasach. Powstał z inicjatywy braci O'Keeffe – Joela i Ryana, do których dołączyli Justin Street i Davida Roads. Muzycy nie ukrywali inspiracji swoimi australijskimi przodkami – AC/DC. Do tej pory ukazały się 4 albumy Airbourne – ostatni "Breakin' Outta Hell" w 2016 roku. Sami muzycy mówią, że piosenki na nim zawarte to "czysty rock 'n' roll bez zbędnych efektów gitarowych czy sztuczek studyjnych". W kolejnym roku zespół opuścił gitarzysta, David Roads, a jego miejsce zajął Matt Harrison. Muzyka Airbourne to połączenie oldschollowego wokalu i genialnych gitarowych solówek. Nie znajdziemy w niej żadnych ballad. Ich koncerty są najlepszym przykładem, że rock'n'roll ma się dobrze.

W nowym filmie "Król lew" James Earl Jones ponownie pojawi się jako Mufasa, John Oliver jako Zazu, Chiwetel Ejiofor jako Skaza, Alfre Woodard jako matka Simby, Sarabi a Eric Andre i Keegan-Michael Key jako dwie hieny. Ponadto Billy Eichner i Seth Rogen zagrają Timona i Pumbę. Beyoncé przypadła rola Nali, przyjaciółki Simby (Donald Glover). Beyoncé oraz wytwórnia Disneya doszli do porozumienia z twórcą oryginalnych utworów, Eltonem Johnem dzięki czemu będzie można zrealizować nowe interpretacje hitów z animacji. Za możliwość przygotowania coverów takich przebojów jak "Circle of Life" czy "Can You Feel The Love Tonight" zapłacono podobno 13 milionów dolarów. Hans Zimmer raz jeszcze czuwać będzie nad muzyką. Projekt szykuje reżyser Jon Favreau ("Księga dżungli"). Disney wyznaczył premierę na 19 lipca 2019 roku. Film "Król lew" oryginalnie na ekrany kin wszedł w 1994 roku i zdobył dwa Oscary. Przez krytyków bajka opisywana była jako przeznaczone dla dzieci połączenie "Hamleta" i "Makbeta". Dzieło doczekało się kontynuacji "Król Lew II: Czas Simby" oraz "Król Lew III. Hakuna Matata".

Lady Gaga otrzymała swojego pierwszego Oscara za piosenkę "Shallow" z filmu "Narodziny gwiazdy". Nagrodą podzieliła się z współkompozytorami: Markiem Ronsonem, Anthonym Rossomando oraz Andrew Wyattem. Za muzykę doceniono Ludwiga Göranssona za "Czarną Panterę". Rami Malek otrzymał natomiast Oscara za rolę Freddiego Mercury'ego w filmie "Bohemian Rhapsody".