Wiadomości ze świata muzyki i filmu

- Nie mamy wielkiej potrzeby świętowania rocznic - mówi Krzysztof Grabowski o trasie. - Przez lata unikaliśmy okolicznościowych tras, koncertów i fet. Aż dotrwaliśmy do momentu, w którym liczba lat na scenie zaskoczyła nawet nas samych - stuknęło nam 40 lat nieprzerwanej działalności! Uczciliśmy to specjalnym koncertem w Jarocinie. A teraz chcemy trochę przedłużyć to nasze świętowanie i umożliwić tym, którzy do Jarocinie nie dotarli, usłyszenie na żywo kilku piosenek, do których wracamy bardzo rzadko. Zespołowi towarzyszyć będzie The Pau, która wytrwale niesie pochodnię indywidualizmu i buntu, udowadniając, że w pojedynkę również można nieźle hałasować i skłaniać do myślenia. Plan trasy: 29 października - Gdańsk, B90 (gościnnie: KMKZ) 16 listopada - Warszawa, Palladium 26 listopada - Katowice, Królestwo 27 listopada - Kraków, Hype Park Hala 16 grudnia - Poznań, Tama 17 grudnia - Wrocław, Stary Klasztor W styczniu 2021 roku ukazała się najnowsza płyta Dezertera, "Kłamstwo to nowa prawda".

Nowa kompozycja punkowców ze stażem zapowiada album "Kłamstwo to nowa prawda", które powstało w czasie pandemii 2020. Ten trudny czas, zespół spożytkował na pracę, której owocem jest dziewięć intensywnych w treści utworów, okraszonych charakterystycznym dezerterowym brzmieniem. Materiał jest krótki, zwarty i nie zawiera ani jednego zbędnego dźwięku. Jest on pomostem pomiędzy pierwotną energią, a dojrzałą prostotą. Aby uzyskać zadowalające brzmienie Dezerter zaprosił do współpracy Kubę Galińskiego, z którym realizował EP-kę "Nienawiść 100%", a za mastering odpowiedzialny był Jason Livemore ze studia The Blasting Room w Kolorado. Płyta będzie mieć premierę na początku 2021 roku, który jest jednocześnie rokiem czterdziestolecia działalności zespołu.

Suede, jedna z najważniejszych gitarowych formacji lat 90. przyjedzie na festiwal po znakomitej płycie "The Blue Hour", Masecki Jazz Trio zagra m.in. muzykę z "Zimnej wojny", a Dezerter, legenda polskiego punka, swój kultowy debiut. Będzie też metal, soul, rap i synthpop. Metrykalnie Suede to zespół britpopowy i często do tego nurtu zaliczany, ale ambicje i możliwości grupy znacznie wyrastały ponad średnie możliwości tamtego pospolitego ruszenia. Już bardziej na miejscu były porównania do twórczości Davida Bowiego. Suede są niemal tak samo wszechstronni i mają jednego z najbardziej charyzmatycznych frontmanów naszych czasów - Bretta Andersona. Jeżeli takie utwory jak "Beautiful Ones", "Trash" czy "So Young" nie były waszym soundtrackiem do lat 90. to znaczy, że… prawdopodobnie byliście jeszcze wtedy zbyt młodzi. Ale Suede nie pojawiają się na OFFie w ramach sentymentalnego powrotu do przeszłości. Pełny kreślonych z rozmachem, wspaniałych piosenek "The Blue Hour", album nagrany z producentem Alanem Moulderem (m.in. My Bloody Valentine, U2, Ride) to przecież jedna z najlepszych rockowych płyt ubiegłego roku. Być może najlepsza. "Nie ma zagrożenia, każdy jest bezpieczny / Spełniają się marzenia, żołnierze są zbyteczni / Nie ma nienawiści, nie ma też miłości / Zło już nie istnieje, bo nie ma już ludzkości" - głupio przyznać, ale teksty ze spóźnionego debiutu Dezertera (materiał ukazał się nakładem amerykańskiej firmy Maximum Rock’n’Roll w czerwcu 1987 roku, po dwuletniej obsuwie) są dziś tak samo aktualne, jak w połowie lat 80. Zmieniają się ustroje, upadają imperia, powstają nowe, a mechanizmy wciąż te same. Ludzie niestety też. Dlatego "Underground Out of Poland" zagranego w całości na OFF-ie dobrze będzie się wam słuchało. Dlatego "Underground Out of Poland" zagranego w całości na OFFie źle będzie się wam słuchało. Marcin Masecki wielokrotnie gościł już na OFF Festivalu – z Paristetris, Profesjonalizmem, Warszawską Orkiestrą Rozrywkową, u boku Jacka Sienkiewicza… - więc nie musimy was kusić przymiotnikami w rodzaju "fenomenalny" czy "wszechstronny", bo wszyscy to wiedzą. Nie ma drugiego takiego pianisty, nie tylko w Polsce. Tym razem pojawi się w roli lidera jazzowego trio, w skład którego wchodzą również kontrabasista Piotr Domagalski i perkusista Jerzy Rogiewicz. To o tyle ciekawe, że przed jazzem Masecki długo umykał w awangardę – ale już jest gotów stawić czoła tej wielkiej tradycji. W programie koncertu m.in. utwory z "Zimnej wojny" Pawła Pawlikowskiego, filmu, który – mamy nadzieję – lada moment dostanie Oscara, albo i kilka. Ich pierwszy hit nosił tytuł "Everybody Wants To Be Famous" – achievement unlocked, to wyzwanie Superorganism mają już za sobą. To indiepopowa sensacja, która w ubiegłym sezonie podbiła największe festiwalowe sceny i zadebiutowała albumem z nalepką Domino. Ośmioosobowa, wesoła gromadka to jeden z najbardziej międzynarodowych (w składzie muzycy z Wielkiej Brytanii, Japonii, Australii i Nowej Zelandii) i wielobarwnych projektów na dzisiejszej scenie. Muzyka zespołu jest równie eklektyczna i oryginalna. Jeśli (odpukać!) tego dnia na OFFie będzie padało, idźcie na Superorganism – na ich koncertach zawsze świeci słońce. "No One Deserves Happiness" – tytuł wstrząsającego i pięknego zarazem albumu The Body z 2016 roku doskonale oddaje atmosferę ich muzyki. Nie ma w niej światła, radości, oddechu, to królestwo rozpaczy. Od tamtej pory dyskografia grupy powiększyła się o kilka dobrych pozycji, zarówno stworzonych całkowicie samodzielnie, jak i w ramach kooperacji z innymi zespołami (mają już na koncie takie płyty m.in. z Full Of Hell, Uniform, Thou i Krieg). Bo jedno o The Body trzeba wiedzieć na pewno – nie ma takiej ekstremy, w którą Chip King i Lee Buford nie odważyliby się zabrnąć, i nie ma takiego eksperymentu, na który by się nie odważyli. Funkcjonują na obrzeżach sceny metalowej, ale trudno powiedzieć, co to właściwie za muzyka. Poza tym, że przerażająco dobra. Niemal religijne uniesienie, medytacyjne, leniwe tempo, psychodeliczne odloty – ale to wszystko podszyte metalową siłą i doomową posępnością. Kalifornijskie trio OM trudno umiejscowić w kontekście konkretnego gatunku czy sceny, choć wiele o możliwościach tej supergrupy mówi jej skład. Na czele śpiewający basista Al Cisneros, również lider stoner/doomowej legendy Sleep, na bębnach Emil Amos (z kultowej formacji Holy Sons), klawisze obsługuje Tyler Trotter (Phantom Family Halo, Watter). Spodziewajcie się hipnotyzującego rytuału. Świat usłyszał o IC3PEAK w ubiegłym roku, kiedy FSB i inne państwowe służby wzięły na celownik trasę duetu. Koncerty odwoływano, w ostatniej chwili przenoszono w inne, często dzikie miejsca, zastraszano właścicieli klubów, zatrzymywano muzyków. Ale Nastya i Nick robili swoje, w otoczeniu równie nieustraszonej, coraz liczniejszej publiczności. Warto jednak na IC3PEAK zwrócić uwagę nie dlatego, że są w Rosji muzycznymi dysydentami, ale ze względu na ich twórczość – łączącą mroczne, witchhouse’owe brzmienia z energią undergroundowego hip-hopu i melancholijną melodyką Wschodu. Swoją twórczość nazywają audiowizualnym terrorem nie bez powodu – tego się nie tylko słucha (nowa płyta "Сказка" – znakomita), ale i ogląda. To właśnie świetne, kontrowersyjne teledyski ściągnęły im na kark władze. Całą prawdę mówi komentarz pod jednym z jego klipów na YouTube: "Nikt inny nie ma tekstów, które tak potrafią uchwycić lęki niższej klasy w Wielkiej Brytanii. Typ jest mesjaszem, który nie rzuca się w oczy". Nic dziwnego, że kiedy slowthai pojawił się na scenie, porównywano go do Sleaford Mods i The Streets, do początków grime’u. Ale ci pierwsi to starzy goście, mają swoje problemy, a po The Streets słuch zaginał, a grime dziś się pięknie monetyzuje. Dlatego właśnie Tyron Frampton aka slowthai jest rapowym głosem brytyjskiej ulicy numer jeden. I nie niesie dobrych wieści... Czy Marvin Gaye albo na przykład Gil Scott Heron mają dziś godnych następców? Ciężka sprawa, poprzeczka wysoko. Ale warto zwrócić uwagę na śpiewającego sercem Duranda Jonesa, który zaczynał od gospel w Luizjanie, by na uniwersytecie w Indianie zebrać superczujnie grający zespół Indications. Dzięki debiutanckiej płycie zostali okrzyknięci największą nadzieją amerykańskiego soulu, nowy album – szykowany na marzec "American Love Call" – tylko potwierdzi ich pozycję. "Move and groove" – takie jest życiowe motto Jonesa i wszystko wskazuje na to, że jest na dobrej drodze. "Fantezi Müzik", debiutancki album Jakuzi z 2016 roku (a właściwie reedycja z nalepką labelu City Slang, o rok młodsza) pokazał światu, że w tureckim undergroundzie jest życie. Styl grupy płynnie łączy chwytliwe, pełne rozmachu refreny z postpunkową nerwowością, ale ma to wszystko indywidualny, charakterystyczny dla Jakuzi posmak. "Hata Payı", szykowana na kwiecień nowa płyta, ma pociągnąć ten temat głębiej w mrok. Nie możemy się doczekać. Widzieliście ją już i słyszeliście na OFFie. Emerald Rose Lewis wspomaga M.I.A. na koncertach jako DJ-ka i hype woman. Jej miksy znane są doskonale słuchaczom Rinse FM, a więc wszystkim, którzy chcą być na bieżąco z tym, co w klubach Londynu piszczy. Jej specjalność to 2-step, UK funk, house i garage. Podczas tegorocznej edycji OFF Festivalu wystąpią również wcześniej ogłoszeni: Neneh Cherry, Electric Wizard, Aldous Harding, Perfect Son, Loyle Carner, Lotic: Endless Power, Phum Viphurit, Black Midi, Daughters, The Gaslamp Killer, The Comet Is Coming, SAMA', Boogarins, Lebanon Hanover oraz Bamba Pana & Makaveli. OFF Festival Katowice 2019 odbędzie się w dniach 2-4 sierpnia, tradycyjnie w Dolinie Trzech Stawów. Trzydniowe karnety w cenie 330 zł możecie już kupić w OFF Sklepie. Cena ta obowiązuje do 7 kwietnia lub do wyczerpania biletów z drugiej puli! W sprzedaży są już również bilety na pole namiotowe, w cenie 80 zł.

Utwór "Tchórze" nalazł się w spektaklu "Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka" (reż. Piotr Ratajczak) na podstawie książki Cezarego Łazarewicza. Jest to reportaż o śmiertelnym pobiciu maturzysty w 1983 roku i tuszowaniu sprawy przez aparat bezpieczeństwa i propagandy PRL. Piosenkę "Tchórze" wykonują na żywo aktorzy. - Widzieliśmy i był to dla nas dość wzruszający moment - komentują muzycy. - Bardzo nam miło, że nasz numer pojawia się właśnie w takim kontekście. No i że znakomicie pasuje do klimatu przedstawienia. Więcej o spektaklu pod tym adresem. Przypomnijmy, że Dezerter to twórcy takich alternatywnych hymnów jak "Spytaj milicjanta", "System", "Dla zysku" czy "Ku przyszłości". Obecny skład kapeli tworzą Robert Matera (gitara, śpiew), Krzysiek Grabowski (perkusja, teksty) i Jacek Chrzanowski (bas). Na wiosnę Dezerter zaplanował kilkanaście koncertów. Podczas niektórych kapelę w roli supportu wspierać będzie kontrowersyjna Siksa czy Włochaty. Oto plan trasy: 09 lutego - Gniezno, Młyn 10 lutego - Mińsk Mazowiecki, Sanatorium 23 lutego - Olsztyn, Nowy Andergrant (+Włochaty, Aporia) 24 lutego - Lubawa, MOK (+Włochaty, Kamikaze) 02 marca - Grudziądz, Akcent 03 marca - Gdynia, Ucho (+Czerwone Świnie) 04 marca - Kępice, Biblioteka Publiczna 09 marca - Zielona Góra, WySPa 10 marca - Szczecin, K4 23 marca - Wałbrzych, WOK 24 marca - Głogów, MCK Mayday (+Włochaty) 25 marca - Poznań, U Bazyla (+1125 i inni - benefit na Otwarte Klatki) 06 kwietnia - Bielsko-Biała, Rudeboy 07 kwietnia - Kraków, Kwadrat (+Siksa) 08 kwietnia - Łódź, Magnetofon (+Siksa) 20 kwietnia - Gliwice, Spirala Dezerter to zespół punkrockowy, który powstał w Warszawie w maju 1981 roku. Grupa przyjęła prowokacyjną wówczas nazwę SS-20 (pochodzącą od radzieckich rakiet z głowicami nuklearnymi), którą była zmuszona zmienić w okresie stanu wojennego. Już jako Dezerter zespół nagrał singel "Ku przyszłości" (1983). W 1985 roku ukazały się dwie kompilacje z piosenkami Dezertera: "Fala" i "Jak punk to punk". Rok 1987 przyniósł wydanie w USA przez Maximum Rock'n'Roll pierwszej długogrającej płyty Dezertera "Underground Out Of Poland" oraz pierwszej (ocenzurowanej) płyty w kraju - "Kolaboracja". Rok 1989 to kolejny album - "Kolaboracja II", a 1990 - "Wszyscy przeciwko wszystkim" (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Europie Zachodniej (Szwajcaria, Niemcy, Francja, Holandia) i Japonii. Kolejne lata działalności przyniosły ważne płyty dla polskiej sceny niezależnej, m.in. "Blasfemię" (1992), "Ile procent duszy?" (1994), "Mam kły mam pazury" (1996), "Ziemia jest płaska" (1997). W XXI wieku ukazały się trzy studyjne albumy: "Nielegalny zabójca czasu" (2004); "Prawo do bycia idiotą" (2010), który został doceniony nie tylko przez słuchaczy, ale wyjątkowo również przez branżę muzyczną, czego wyrazem była nagroda Fryderyk 2010; oraz "Większy zjada mniejszego" (2014). W 2016 roku, po 33 latach, został wznowiony singel "Ku przyszłości".

- Na trasie zagramy przekrojowy materiał, urozmaicony o kilka utworów, których nie było od lat - mówi Krzysztof Grabowski, perkusista i autor tekstów. - Sytuacja w Polsce i na świecie stale zmusza nas do uaktualniania programu koncertowego. Staramy się dobierać piosenki tak, by ich przekaz był w miarę aktualny, aby były właściwie odbierane przez dwa pokolenia - naszych rówieśników i ich dorastające już dzieci. Przypomnijmy, że Dezerter to twórcy takich alternatywnych hymnów jak "Spytaj milicjanta", "System", "Dla zysku" czy "Ku przyszłości". Tym razem zespół zagra w kilku dawno nieodwiedzanych miastach, m.in. w Pile, Ostrowcu Świętokrzyskim i Ostrowie Wielkopolskim. Oto harmonogram trasy: 20 października - Kutno, Moto Pub Garage 21 października - Piła, Barka 3 listopada - Poznań, Blue Note 4 listopada - Bydgoszcz, MCK 5 listopada - Elbląg, Mjazzga 17 listopada - Rzeszów, Vinyl 18 listopada - Ostrowiec Św., Perspektywy 09 grudnia - Warszawa, Proxima 15 grudnia - Ostrów Wlkp., Fanaberia Art Club 16 grudnia - Zabrze, CK Wiatrak W ubiegłym roku nakładem Anteny Krzyku ukazała się reedycja legendarnej EP-ki z 1983 roku, na której znalazły się klasyczne już dziś utwory: "Ku przyszłości", "Spytaj milicjanta", "Szara rzeczywistość" i "Wojna głupców". Ta płyta i kilka innych dostępne są na kanale Dezerter TV na platformie YouTube. Obecny skład kapeli tworzą Robert Matera (gitara, śpiew), Krzysiek Grabowski (perkusja, teksty) i Jacek Chrzanowski (bas). Dezerter to zespół punkrockowy, który powstał w Warszawie w maju 1981 roku. Grupa przyjęła prowokacyjną wówczas nazwę SS-20 (pochodzącą od radzieckich rakiet z głowicami nuklearnymi), którą była zmuszona zmienić w okresie stanu wojennego. Już jako Dezerter zespół nagrał singel "Ku przyszłości" (1983). W 1985 roku ukazały się dwie kompilacje z piosenkami Dezertera: "Fala" i "Jak punk to punk". Rok 1987 przyniósł wydanie w USA przez Maximum Rock'n'Roll pierwszej długogrającej płyty Dezertera "Underground Out Of Poland" oraz pierwszej (ocenzurowanej) płyty w kraju - "Kolaboracja". Rok 1989 to kolejny album - "Kolaboracja II", a 1990 - "Wszyscy przeciwko wszystkim" (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Europie Zachodniej (Szwajcaria, Niemcy, Francja, Holandia) i Japonii. Kolejne lata działalności przyniosły ważne płyty dla polskiej sceny niezależnej, m.in. "Blasfemię" (1992), "Ile procent duszy?" (1994), "Mam kły mam pazury" (1996), "Ziemia jest płaska" (1997). W XXI wieku ukazały się trzy studyjne albumy: "Nielegalny zabójca czasu" (2004); "Prawo do bycia idiotą" (2010), który został doceniony nie tylko przez słuchaczy, ale wyjątkowo również przez branżę muzyczną, czego wyrazem była nagroda Fryderyk 2010; oraz "Większy zjada mniejszego" (2014). W 2016 roku, po 33 latach, został wznowiony singel "Ku przyszłości". Zespół aktywnie koncertuje nie tylko kraju, ale również w wielu krajach Europy (Czechy, Niemcy, Wielka Brytania, Finlandia) oraz w Stanach Zjednoczonych. Przez lata piosenki Dezertera ukazywały się na wielu składankach w Polsce i na świecie oraz trafiły na ścieżki dźwiękowe kilku filmów.