Wiadomości ze świata muzyki i filmu

Reni z wdziękiem bawi się kultowymi francuskimi piosenkami m.in. Serge'a Gainsbourga, Francoise Hardy, Michela Legranda czy Joe Dassina. Album "Je suis Reni" promowały dotychczas trzy single: "Laisse tomber les filles" z gościnnym udziałem Rafała Zawieruchy w teledysku, premierowy utwór "Lawenda" – kobieca pocztówka stworzona wspólnie z Barbarą Wrońską, oraz nowa wersja niezwykle popularnej w drugiej połowie lat 80 piosenki Desireless "Voyage Voyage". Z dyskotekowego mega hitu, który nuciła cała Europa Reni wydobyła akustyczną subtelność i obdarzyła utwór aurą osobistej melancholii i tęsknotą za nieznanym życiem, podróżą i zmianą, gdzie plaże Normandii czy francuskiej riwiery mogą się naturalnie zmienić w piękne puste wybrzeże Bałtyku. Najnowszy singiel "Oum Le Dauphin" to tytułowa piosenka z kultowego animowanego filmu "Biały Delfin Um" z 1971 roku, autorstwa mistrza Michela Legranda i Vladimira Cosmy. To utwór, który natychmiast przenosi nas w beztroski, niewinny świat dzieciństwa i dobrych wspomnień. Od tej piosenki zaczęła się moja fascynacja kulturą i muzyką francuską. To właśnie "Delfin Um" na długo przed poznaniem Edith Piaf zasiał we mnie tę miłość. Mimo upływu lat ta piosenka nadal mnie wzrusza i jest powodem, dzięki któremu powstała płyta "Je Suis Reni" - opowiada Reni. Romantyczny i pełen wdzięku klip do piosenki wyreżyserowała Olga Czyżykiewicz, która współpracowała już z Reni przy teledysku do poprzedniego singla z albumu "Je suis Reni", czyli do "Lawendy". W klipie gościnnie pojawia się aktor Sebastian Stankiewicz. Poprosiłam Olgę - reżyserkę klipu, abyśmy stworzyły razem obraz inspirowany "Koncertem Życzeń", czyli programem telewizyjnym, który oglądałam w dzieciństwie. Częstym jego gościem była Mireille Mathieu, która zachwycała mnie nie tylko fenomenalnym głosem i wyrazistą osobowością, ale była dla mnie również synonimem francuskiej elegancji. I tak powstała romantyczna historia z udziałem Sebastiana Stankiewicza, która jest naszym hołdem dla ponadczasowego stylu Mireille - dodaje Reni Jusis.

Fani królowej polskiej muzyki tanecznej Reni Jusis oraz frankofile, których w Polsce nie brakuje mają podwójny powód do radości. W dniu Święta Narodowego Francji, czyli 14 lipca ukazuje się zaskakujący, czarujący urodą i nostalgią album "Je Suis Reni". Reni Jusis to wszechstronnie utalentowana, klasycznie wykształcona wokalistka, kompozytorka, instrumentalistka i producentka, której kolejne albumy, od debiutanckiej przebojowej "Zakręconej" (1998), przez houseowo dance’ową "Elektrenikę" (2001), transowo elektropopową "Trans Misję" (2003) czy progresywny "Bang!" (2016) na zawsze zmieniły oblicze polskiej tanecznej sceny elektroniczno klubowej. Na najnowszej płycie przenosi nas nieoczekiwanie na uliczki Paryża i w cudowny retro klimat dekady lat 60. (choć nie tylko), kiedy życie wydawało się prostsze, po ulicach przechadzały się piękne dziewczyny z fryzurami w koński ogon, a francuska piosenka i kinematografia święciły triumfy w całej Europie po obu stronach żelaznej kurtyny. To nie pierwszy raz, kiedy Reni jak muzyczny kameleon przeobraża się i zmienia oswojoną elektroniczną przestrzeń w liryczne akustyczne rejony, co z sukcesem udowodniła świetnym, nagradzanym albumem "Iluzjon" z 2009 roku. Tym razem ikona polskiej muzyki klubowej w zjawiskowej metamorfozie z niebywałym wdziękiem, lekkością, ale i odwagą, na albumie "Je suis Reni" zaprzyjaźnia się z kultowymi, w pełni tego słowa znaczeniu piosenkami Serge’a Gainsbourga, Francoise Hardy, Michela Legranda czy Joe Dassina. - W czasie pandemii znalazłam wreszcie czas, aby zrealizować jedno z moich muzycznych marzeń - mówi Reni JUsis. - Postanowiłam nagrać płytę z moimi ulubionymi francuskimi piosenkami i tematami filmowymi, którymi zachwycam się od dzieciństwa. A ponieważ w pracach nad albumem pomagała mi również moja siostra i mama, to ta płyta stała się naszym wspólnym rodzinnym projektem. Płytę promują dotychczas trzy single: "Laisse tomber les filles" z gościnnym udziałem Rafała Zawieruchy w teledysku, premierowy utwór "Lawenda" – kobieca pocztówka stworzona wspólnie z Barbarą Wrońską, oraz nowa wersja niezwykle popularnej w drugiej połowie lat 80. piosenki Desireless "Voyage Voyage". Z dyskotekowego mega hitu, który nuciła cała Europa Reni wydobyła akustyczną subtelność i obdarzyła utwór aurą osobistej melancholii i tęsknotą za nieznanym życiem, podróżą i zmianą, gdzie plaże Normandii czy francuskiej riwiery mogą się naturalnie zmienić w piękne puste wybrzeże Bałtyku. "Je suis Reni" to pełen charme'u zestaw 14 piosenek wśród których spotykamy między innymi refleksyjną wersję wielkiego przeboju Francoise Hardy "Comment te dire adieu", radosne i zalotne z polskim tekstem "Kolor Cafe" z repertuaru enfant terrible francuskiej chanson Serge’a Gainsbourga, czy nieśmiertelny, przeuroczy temat autorstwa mistrza Michela Legranda i Vladimira Cosmy, "Oum Le Dauphi" czyli tytułową piosenkę z animowanego filmu "Biały Delfin Um" która to piosenka natychmiast przenosi nas w beztroski, niewinny świat dzieciństwa i dobrych wspomnień. - Od tej piosenki zaczęła się moja fascynacja kulturą i muzyką francuską. To właśnie "Delfin Um" na długo przed poznaniem Edith Piaf zasiał we mnie tę miłość. Mimo upływu lat ta piosenka nadal mnie wzrusza i jest powodem, dzięki któremu powstało "Je Suis Reni - dodaje Reni. Nie sposób nie zwrócić uwagi na duety Reni z aktorem Łukaszem Garlickim, z których wyróżnia się jeden z największych francuskich klasyków, czyli piosenka autorstwa Francisa Lai z filmu "Kobieta i mężczyzna" Claude’a Leloucha, tu w polskiej wersji językowej o tytule "Przypomnij mi", oraz słodko-gorzka "La rua Madureira" z repertuaru Nino Ferrer czy cudownie rozmarzone "L’ete Indien" ("Babie Lato"), które spopularyzował dla świata Joe Dassin. Wszystkim utworom zaaranżowanym z niezwykła klasą i poszanowaniem dla oryginału atrakcyjności dodaje użycie wibrafonu i klawesynu oraz subtelne wycieczki w klimaty gypsy jazzu, swingu i ulicznej chanson. To płyta o zapachu i kolorze lawendy. Wybierzcie się z Reni w tę melancholijną podroż. A swoją drogą tylko czekać, kiedy Zaz, wielka gwiazda współczesnej piosenki francuskiej dołączy do swojego repertuaru "Kiedyś Cię znajdę". Bon Voyage!

Składający się z 10 odcinków cykl opowie o perypetiach tytułowej Emily - ambitnej menedżerki, która przeprowadza się do Paryża i tam próbuje zademonstrować amerykańskie podejście do zadań francuskiej firmy marketingowej. Lily Collins partnerują Ashley Park, Kate Walsh, Samuel Arnold, Lucas Bravo i William Abadie. Twórcą jest Darren Star, znany z takich telewizyjnych przebojów, jak "Melrose Place", "Beverly Hills, 90210" czy "Seks w wielkim mieście".

Serial zostanie zrealizowany na podstawie reportażu jaki został zamieszczony w "New York Timesie". Dziennikarze opisali w nim jak doszło do pożaru, a także walkę strażaków i policji o uratowanie katedry od całkowitego zniszczenia. Za produkcję odpowiada Philippe Rousselet, który zdradził, że inspiracją do powstania cyklu był serial "Czernobyl". Seria zostanie nakręcona głównie po angielsku, ale z kilkoma bohaterami mówiacymi innymi językami. Notre-Dame to więcej niż budynek. To tutaj narodził się Paryż i jest częścią jego duszy - mówi Philippe Rousselet. - Ten serial opowie przede wszystkim prawdziwą historię tego tragicznego wieczoru, ale wydarzenia z 19 kwietnia nie będą jedynym tematem.

To nie pierwszy raz, kiedy Sheck Wes pojawił się na wybiegu. W przeszłości raper wziął udział w pokazach takich marek jak Yeezy czy Helmut Lang. Tym razem wykonawca miał okazję zaprezentować nową kolekcję Louis Vuitton, mocno zainspirowaną latami 80. Sheck Wes w lipcu pojawi się w Polsce – autor hitu "Mo Bamba" jest jedną z gwiazd Open’er Festivalu. Debiutancki album Wesa, "Mudboy", ukazał się w październiku 2018. Wyświetl ten post na Instagramie. SHECK WES OPENING LOUIS VUITTON FW19 SHOW, CONGRATS @virgilabloh SHOW 2.0 Post udostępniony przez SHECK JESUS IS HUNGRY (@sheckwes) Sty 18, 2019 o 9:48 PST

Nie grzeszą nadmierną ilością wydawnictw. Przez 11 lat istnienia angielski zespół Monuments przygotował ledwie trzy duże płyty, z których najnowsza, "Phronesis", ukaże się w październiku 2018 roku. Przykładają za to wielką wagę do jakości muzyki, jej brzmienia oraz przekazu zawartego w tekstach. Grupę Monuments założyli w 2007 roku dwaj gitarzyści, John Browne z zespołu Fellsilent oraz Josh Travis z The Tony Danza Tapdance Extravaganza. Do dziś w zespole jest tylko pierwszy z wymienionych. Turbulencje personalne trwały do mniej więcej końca pierwszej dekady XXI wieku. W 2012 Monuments mieli już kontrakt z Century Media i debiutancki album "Gnosis". Rok później posadę wokalisty dostał znany z Periphery Chris Baretto. Rok później przyszedł na świat nagrany już z nim materiał "The Amanuensis". Wspomniany "Phronesis", promowany przez piosenkę "A.W.O.L", ma być przełomowym dziełem dla kapeli. Prace nad utworami trwały ponad dwa lata, a muzycy sami odpowiadają za produkcję. Nagrania odbyły się w różnych studiach nagraniowych, chociażby wokale u znanego z Ill Nino Cristiana Machado w Soundwars Studios w New Jersey. Fani otrzymają starannie dopracowany materiał, w którym progmetal miesza się z elementami djentu i dprawiony jest elektronicznymi, ilustracyjnymi smaczkami. Pochodzący z Kopenhagi zespół Vola polscy fani mieli już okazję zobaczyć w akcji, gdy supportował w 2016 roku w Polsce mistrzów wyrażania smutku przez dźwięki, Katatonię. Wtedy na perkusji grał jeszcze Felix Ewert. Podczas kolejnej wizyty w Polsce kapela zjawi się już z grającym w niej od 2017 roku Szwedem Adamem Janzim, wcześniej grającym w grupie The Drake Equation. Pozostała trójka jest bez zmian: Asger Mygind (gitara, wokal), Martin Werner (klawisze, programowanie), Nicolai Mogensen (gitara basowa). Fascynują ich twórcy pokroju Stevena Wilsona i Devina Townsenda, a w muzyce można wyśledzić ślady tak różnych wykonawców, jak Pink Floyd, Rammstein i Meshuggah. Cenią muzykę elektroniczną, rock progresywny z lat 70., industrial oraz ekstremalny metal. Grali na ProgPower w USA (ich występ uznano za jeden najlepszych na imprezie) i Euroblast w Kolonii. Ich muzyka spodoba się tym, którzy lubią progresywne subtelności i klawiszowe przestrzenie, ładne melodie, jak i potężne przyłożenie gitarowym riffem z djentowym smaczkiem, a także miarową, chłodną industrialną masywność. Wystartowali wydawniczo od dwóch EP-ek, by w 2016 roku doczekać się premiery dużej płyty "Inmazes". Jeśli djent znów ma stać się popularny, to właśnie dzięki nim – napisano w jednej z recenzji o debiutanckim albumie Francuzów z Kadinja, zatytułowanym "Ascendancy" i wydanym w 2017 roku. Niech jednak nikogo ta opinia nie zmyli. Choć Philippe Charny Dewandre (wokal), Pierre Danel (gitara), Steve Tréguier (gitara basowa), Quentin Godet (gitara) i Morgan Berthet (perkusja) djentowe zagrywki mają opanowane do perfekcji, w żadnym razie nie zamykają się w jednym gatunku. Posiłkują się masowo progresywnym metalem naznaczonym wspaniałymi umiejętnościami gry na instrumentach, ilustracyjną muzyką, przypominającą ścieżki dźwiękowe do filmów, są precyzyjni jak laser, lecz nie bezduszni, bo ich muzyka aż skrzy się od szerokiej gamy emocji. Muzycy z Paryża genialnie żonglują nastrojami, pozostawiając odbiorcę nierzadko w stanie magicznego uniesienia. Potrafią to robić nie tylko nagraniami studyjnymi, lecz również w czasie występów przed publicznością. Kadinja jest żywym dowodem na to, że instrumentalna wirtuozeria nie musi oznaczać bezdusznej kanonady dźwięków, a może wprowadzać w nastrój błogi i optymistyczny. Poruszać do głębi. Bilety kolekcjonerskie na koncert można nabyć sklep.knockoutprod.net.

13 listopada 2015, właśnie podczas koncertu Eagles of Death Metal, uzbrojeni napastnicy wtargnęli do paryskiego klubu Bataclan i zabili 89 osób. Dwa lata później, wokalista Jesse Hughes i gitarzysta Dave Catching, wrócili do Paryża i zagrali ku pamięci ofiar. Krótki recital odbył się w ratuszu, w 11. dzielnicy stolicy Francji. Muzycy na żywo wykonali "I Love You All the Time" i "Save a Prayer". - Jedyny powód, dla którego wciąż tu stoimy, to dlatego, że wciąż kochacie rock and rolla - powiedział frontman do zgromadzonych. 9 sierpnia 2016 roku Amerykanie wystąpili w Polsce, w katowickim Mega Clubie. Ostatni longplay rockandrollowej ekipy, którą dowodzą Josh Homme (Queens of the Stone Age) i Jesse Hughes, to "Zipper Down" z października 2015 roku.

Nagranie, które rockmani zaprezentowali dla francuskich fanów nosi tytuł "Dirty Water". Dave Grohl i ekipa zagrali piosenkę w AccorHotels Arena. Amatorski zapis można sprawdzić tutaj. Zespół na wcześniejszych występach wykonywał "The Sky Is A Neighbourhood", "Sunday Rain' i "Lah Di Dah". Ponadto wypuścili singel "Run". Kawałki trafią na album "Concrete & Gold", który ukaże się 5 września. Oto tracklista: 1. T-Shirt 2. Run 3. Make It Right 4. The Sky Is A Neighborhood 5. La Dee Da 6. Dirty Water 7. Arrows 8. Happy Ever After (Zero Hour) 9. Sunday Rain 10. The Line 11. Concrete and Gold Foo Fighters to działająca od lat 90. grupa, która w swojej karierze sprzedała ponad 30 milionów płyt. Wśród ich największych przebojów znajdują się "Learn to Fly", "Everlong", "Best of You" czy "The Pretender". Dorobek Foo Fighters zamyka longplay "Sonic Highways", który miał premierę 10 listopada 2014 roku. W październiku 2015 roku grupa wydała EP-kę "Saint Cecilia".