Diabelski Młyn - Teatr Bez Sceny

Eric Assous DIABELSKI MŁYN - komedia (Les montagnes russes)

przekład: Barbara Grzegorzewska
reżyseria, scenografia i opracowanie muzyczne: Andrzej Dopierała
kostiumy: Ewa Dopierała
światło: Maria Machowska / Sergiusz Brożek
ścieżka dźwiękowa: Mirek Witek

Obsada:
Ona - Agnieszka Radzikowska
On - Andrzej Dopierała

Podstarzały słomiany wdowiec, poznaje w barze młodą dziewczynę i zaprasza ją do domu. Banalne? Jak mówi bohaterka sztuki - wielu się rozpozna. "Diabelski młyn" Erica Assousa w Teatrze Bez Sceny, kręci się naprawdę szybko. To zaproszenie do szaleńczej, teatralnej jazdy na skrzyżowaniu komedii i tragikomedii, farsy i tragifarsy, dramatu i melodramatu. W tej komedii ludzkich słabości i śmieszności, do samego końca nic nie będzie oczywiste. Jak na diabelskim młynie w lunaparku, wznosić się będziemy ze ściśniętym żołądkiem w górę, by po chwili z zapartym tchem, opadać w dół, ku oczyszczającemu śmiechowi i łzom wzruszenia. Zdrada? Zemsta? Szantaż? Manipulacja? A może coś całkiem innego?   

RECENZENCI O SPEKTAKLU

Monika Adamczyk, Dziennik Teatralny
"Sezon teatralny na Śląsku zakończył się mocnym akcentem, przyćmiewającym ostatnie wydarzenia dramatyczne. Urzekające piękno wykonania "Diabelskiego młyna" pokazuje, że nawet przy pomocy niewielu osób, niewielkim nakładem środków, używając nader ograniczonego zaplecza technicznego oraz scenograficznego - można pokazywać wielki teatr i sztukę przez duże Sz."

"Jak rzadko przemawia do widza słowo, aktorski gest, niebanalne rozwiązania konstrukcyjne."

"To, co z początku wydawało się jedynie lekką, nieco nudną historyjką, staje się przykrywką dla stawiania ważnych, nieprzemijających pytań. "

"Dopierała i Radzikowska, nie stroniąc (…) od pikanterii, potrafią balansować na cienkiej linii między finezyjnym żartem a prymitywną farsą z gracją prawdziwej baletnicy, bawiąc się z widzami wariacjami z podtekstem erotycznym (...) dają pokaz prawdziwej sztuki aktorskiej, podkreślając wciąż na nowo, ile znaczy świetny warsztat i przygotowanie kreacji dopracowanej w najmniejszym szczególe."

"Teatrowi Bez Sceny wypada przypisać jeszcze jedną zasługę - przywracanie wiary w ambitną i niezależną sztukę dramatyczną."