Jordan

Jordan to prawdziwa historia - relacja współwięźniarki spisana przez dramaturżkę Annę Reynolds podczas odsiadywania wyroku oraz Mojrę Buffini, która jako pierwsza zagrała rolę Shirley Jones. To spowiedź zabójczyni, młodej bezbronnej dziewczyny, bezbronnej wobec własnych wspomnień. Można powiedzieć, że to opowieść o dobru i o złu, o miłości i jej braku oraz o fatalnych konsekwencjach niedojrzałych wyborów. Sztuka ta do dziś inspiruje młode aktorki i reżyserki na całym świecie, choć prapremiera odbyła się w Londynie w 1994 roku.

Shirley to młoda i jak się może wydawać ogromnie niezależna dziewczyna. Wychowana w niestabilnej rodzinie, w której ojciec znęcał się nad jej matką. Nagle w jej dziwnym i niepoukładanym życiu pojawia się Davey. Chłopak na ryczącym motorze, o którym zawsze marzyła. Shirley zakochuje się w nim i razem przeprowadzają się do małej kawalerki, w której zaczynają nowe życie, które okazuje się nie być tak piękne, jak wymarzyła sobie Shirley. Z dnia na dzień związek z Davey'm staje się coraz bardziej zaburzony. Davey prawie w ogóle nie bywa w domu, a w sytuacji zdenerwowania wyżywa się na Shirley psychicznie i fizycznie. Niedługo później Shirley zachodzi z nim w ciążę, która po jakimś czasie zaczyna być dla niej jedyną piękną i ważną rzeczą w jej życiu. Podczas gdy związek z Davey'm staje się coraz gorszy, jej miłość do syna staje się coraz większa. Jordan (syn Shirley) jest jej oczkiem w głowie, a Shirley robi wszystko, aby nikt nigdy go nie skrzywdził. Jednak Davey nie jest zadowolony z odpowiedzialności bycia ojcem. Po jakimś czasie zostawia Shirley, zdradzając ją uprzednio wielokrotnie, czasami nawet na jej oczach. Shirley zostaje bez środków do życia z jej ukochanym, kilkumiesięcznym Jordanem. Po jakimś czasie zaczyna im brakować jedzenia, ubrań i pieniędzy na mieszkanie. Davey razem ze swoją nową partnerką chcą odebrać Shirley synka, na co ona nie może pozwolić. Zmęczona i złamana życiem Shirley widzi tylko jedno wyjście - zabić siebie i swojego syna. Podczas samobójstwa, sąsiadka Shirley słyszy trzask tłuczonego szkła i to właśnie ratuje jej życie. Shirley zostaje wtrącona do więzienia za zabójstwo swojego trzynastomiesięcznego synka. Nie odnajduje się w więzieniu. Próbuje przyspieszyć czas zajmując się wszystkimi dodatkowymi pracami dla więźniów, ale mimo to, nie potrafi przestać myśleć o swoim synku. Nie potrafi żyć bez niego. Jej adwokat zacięcie walczy, aby Shirley mogła wyjść na wolność i kiedy w końcu mu się udaje, Shirley popełnia samobójstwo w dzień, w którym wychodzi z zakładu karnego.

"Moja premiera Jordan odbyła się 2 lata później, 9 marca 1996 roku w Teatrze Powszechnym w Warszawie, w reżyserii Agnieszki Glińskiej. Grałam ten spektakl przez 15 lat zawsze w pełnej przy pełnej widowni, dostałam za tę rolę wiele nagród i jeżdżąc z monodramem po całym świecie spotkało mnie naprawdę wiele dobra. Nigdy nie zwątpiłam w siłę tego tekstu, jego moc interwencyjną, dlatego właśnie powstał pomysł żeby tę rolę przekazać. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam Zuzannę w przedstawieniu "Jaskółeczka" w teatrze w Lesznie pomyślałam że to ona powinna przejąć pałeczkę w sztafecie pokoleń i zagrać Shirley Jones. Wtedy jeszcze nie znałyśmy się. Potem sprawy potoczyły się szybko. Widocznie tak miało być…" - Dorota Landowska

"Shirley Jones była realną osobą. I to jest dla mnie najważniejsze. Mam nadzieję, że tym spektaklem przedłużę pamięć o niej i razem z Dorotą będziemy w stanie pokazać młodym ludziom w moim wieku inną drogę, inną przestrzeń. Chcemy tą historią powiedzieć, że nie należy pochopnie oceniać innych, ale również, że zawsze warto być blisko drugiego człowieka i wyciągać do niego rękę, nawet kiedy pozornie jej nie potrzebuje." - Zuzanna Bernat

Reżyseria - Dorota Landowska
W roli Shirley - Zuzanna Bernat
Reżyseria oświetlenia i zdjęcia - Oskar Czyż
Konsultacje aktorskie - Mariusz Bonaszewski
Produkcja - Fundacja FETA